É un prato típico da zona do Mediterráneo, moi común en España e tamén en Grecia. A lura posúe poucas calorías (82 cal por cada 100 g) pero unha vez que se elabora á romana supón que o seu contido en calorías aumente considerablemente debido ao rebozado en fariña ou pan relado polo que non é adecuado para persoas cun alto nivel de colesterol. Contén proteínas como a albumina, principal proteína do sangue, vitaminas do complexo B e minerais como o fósforo, que intervén na formación e no mantemento dos ósos e no desenvolvemento dos dentes.

Esta forma de cociñar as luras é moi común en España e noutros países como Grecia. Atópanse todo o ano nos mercados, pero a mellor época para o seu consumo é no outono e no inverno. A lura non é axeitada para persoas que teñan o colesterol elevado xa que este molusco posúe cantidades altas de colesterol; tampouco é recomendado en persoas con hipertensión arterial. Posúe proteínas de alto valor biolóxico e é rico en minerais como o fósforo e o sodio, este último non beneficia as persoas con hipertensión arterial. Tamén posúe vitaminas como a B3, a B12, vitamina A e D, pero todas en cantidades baixas.