Galiña estufada con noces

15 Xullo, 2015

Galiña estufada con noces

Plato

Segundo prato

Ingredientes

Racións: 1 persona

5 g Aceite de oliva
5 g Allo
50 g Cebola
130 g Galiña
1 g Loureiro
25 g Noz
90 g Pataca
1 g Perexil
30 g Viño branco
20 g Xema de ovo

Instruccións

Unha vez torada a galiña, fritímola lixeiramente nunha cazola xunto cos allos, coa cebola e cun pouco de aceite. Despois, engadimos un chorro de viño branco e loureiro, baixamos a lume suave e deixamos durante 2 h. Preparamos un adobo con cebola, allo, noces, perexil torado e xemas de ovo, cando falte un cuarto de hora para que se cumpran as 2 h de cocción lenta da galiña engadimos este adobo e deixamos 15 min e xa está lista para servir.

A galiña é a femia adulta do galo. A súa carne é graxa e fibrosa e é habitual preparar caldos e sopas con ela. Antigamente, cando a comida escaseaba, preparábanse as patas e as cristas acompañadas de salsas. A composición da galiña é moi similar á do polo. Cando se prepara sen pel convértese nunha carne magra xa que gran parte da graxa está nela polo que se fai axeitada para dietas hipocalóricas. Cabe destacar que o seu contido en colesterol é aproximadamente o dobre que a carne de porco ou vaca. É fonte de ferro, fósforo, cinc e potasio. Entre as vitaminas contén as do grupo B.

Galiña ao sal

Plato Segundo prato

Ingredientes

Racións: 1 persona

10 g Aceite de oliva
140 g Galiña
90 g Pataca
60 g Pemento verde
2 g Sal

Instruccións

A preparación deste prato é moi sinxela, consiste simplemente en asar directamente a galiña cuberta, na súa totalidade, por unha capa de sal no forno a alta temperatura. Cunha hora adoita ser suficiente. Unha vez asada a galiña e, tras retirar todo o sal, sérvese nunha fonte. Utilizar de gornición unhas patacas previamente cocidas e uns pementos fritidos.

A galiña provén dunha especie silvestre do galo que pertencía ao subcontinente Indio. Introduciuse en Galicia. Nun principio, non se consideraba unha ave de curral senón un animal exótico. A carne de galiña é rica en proteínas. Trátase dunha carne magra polo que o seu contido en graxa é baixo, e a maior parte desta está na pel. Presenta un alto nivel de colesterol. En canto aos minerais é rica en cinc que intervén na función inmunitaria, e ferro que intervén na formación da hemoglobina e dos glóbulos vermellos, así como tamén na actividade encimática do organismo.

Galo de Vila de Cruces

Plato Segundo prato

Ingredientes

Racións: 1 persona

10 g Aceite de oliva
5 g Allo
40 g Caldo de polo
0 g Colorante
180 g Galo
120 g Pataca
1 g Perexil
40 g Pemento vermello
40 g Pemento verde
1 g Sal
40 g Viño branco

Instruccións

Primeiro cortamos o galo en toros, despois deixarémolo permanecer polo menos un día en adobo con viño branco, cebola, perexil, allo, sal e aceite de oliva. Durante outras dúas horas cocerémolo a lume lento nunha cazola de barro bañado en caldo, viño branco, aceite, pementos vermello e verde, cebola e allo.

O galo desta vila pontevedresa críase en condicións de semiliberdade no curral, desta forma quérese conseguir que se críe como antigamente nas casas campesiñas. Esta forma de cría, imitando á de antano, consiste en que se alimenta sobre todo con cereais, sen ningún tipo aditivos, ao aire libre. Isto fai que a súa carne sexa moi apreciada e conteña moi pouca graxa. Consómese nas grandes celebracións, como a do Nadal.

Garavanzos con chourizo

Plato Primeiro prato

Ingredientes

Racións: 1 persona

5 g Aceite de oliva
5 g Allo
20 g Cebola
30 g Chourizo
45 g Garavanzo
1 g Loureiro
20 g Pataca
1 g Pemento doce
5 g Touciño

Instruccións

Botamos os garavanzos nunha cazola e, cando a auga empece a ferver, engadimos tamén unha folla de loureiro, o chourizo torado e un anaco de touciño. Preparamos un refrito composto de aceite, pemento doce, cebola e allo e engadímolo á cazola dos garavanzos, un pouco antes de que estes se rematen de cocer.

O consumo do garavanzo remóntase á prehistoria. O valor de calorías do garavanzo é maior que o resto da media dos legumes. Ten un alto valor nutritivo e axuda a reducir o colesterol. É unha boa fonte de hidratos de carbono, o que proporciona enerxía e ao ser de asimilación lenta fai que alivien a sensación de fame durante máis tempo. Por outra banda, o chourizo ten un elevado contido graxo e case non contén hidratos de carbono. Destaca pola súa contribución de sodio polo que non é adecuado para persoas que sofren hipertensión e enfermidades cardiovasculares.

Sopa fría de lumbrigante

Plato Primeiro prato

Ingredientes

Racións: 1 persona

5 g Aceite de oliva
5 g Allo
30 g Lumbrigante
40 g Cabaciña
59 g Cebola
60 g Pan
0.5 g Pementa negra
20 g Pemento verde
0.5 g Sal
60 g Tomate
10 g Vinagre

Instruccións

Poñemos a cocer o lumbrigante, nunha tarteira con auga, durante 10 min unha vez que ferva auga. Tras arrefriar, extraemos toda a carne do animal, as cascas fervémolas para facer un caldo que despois empregaremos para empapar algo de pan. Á parte, metemos no batedor os tomates, a cabaciña, a cebola, o pemento e o allo. Pódeselle engadir tamén aceite e o pan remollado. Bótase sal e vinagre. Déixase repousar unhas horas e vólvese a bater. Unha vez feito isto, e deixándoo repousar unhas horas máis, picamos a carne do lumbrigante e servimos frío.

O nivel de graxas do lumbrigante é moi baixo pero pola contra o nivel de colesterol que presenta é elevado, como acontece co resto de crustáceos. Destaca a súa cantidade de iodo, necesario para a síntese das hormonas tiroideas. Tamén destaca a presenza da vitamina B5 que axuda a reducir o nivel de colesterol e, tamén, axuda a combater o estrés. Polo contido en purinas do lumbrigante desaconséllase o seu consumo en persoas que sofren gota. Tamén é rico en sodio, polo que non é adecuado para persoas hipertensas. Pola súa parte, o tomate, polo seu contido en licopenos, é un bo antioxidante, evitando o envellecemento. O seu contido en calorías é moi baixo. É moi rico en potasio, mineral necesario para a transmisión e xeración do impulso nervioso e para unha normal actividade muscular.

Noticias

Archivos