Luras na súa tinta

15 Xullo, 2015

Luras na súa tinta

Plato

Segundo prato

Ingredientes

Racións: 1 persona

10 g Aceite de oliva
5 g Allo
60 g Arroz
100 g Lura
25 g Cebola
2 g Loureiro
3 g Perexil
1 g Pementa branca
0.5 g Sal
0 g Tinta de lura
20 g Viño branco

Instruccións

Refóganse en aceite o allo e a cebola picada. Engadimos as luras xa toradas e a tinta. Agregamos o viño branco e deixamos que se faga, engadindo auga se fose necesario. Cando estean tenras, esparexer con perexil picado. Servimos acompañando con arroz en branco.

As luras presentan un contido proteico similar á carne de tenreira e un elevado valor biolóxico debido a súa doada dixestión. O seu baixo contido en graxas converte a lura nun alimento moi recomendable para ser incluído en dietas saudables e equilibradas. A tinta dos cefalópodos, ademais de servir como condimento en diferentes receitas, contén unha serie de aminoácidos e polisacáridos que en recentes investigacións se descubriu que son moi eficaces na prevención e na curación dalgunhas enfermidades como o tratamento da depresión e, ademais, é inhibidora da expansión bacteriana.

Caldo de grelos

Plato Primeiro prato

Ingredientes

Racións: 1 persona

5 g Aceite de oliva
40 g Cebola
75 g Grelo
50 g Pataca
1 g Pementa negra
1 g Sal

Instruccións

Cocemos, durante 45 min ou 1 h, a cebola, o aceite, as patacas cortadas en anacos e os grelos. Por último, engadímoslle un chisco de pementa e o sal.

O grelo está presente en toda Galicia. Este é un dos seus pratos máis coñecidos. O grelo é a folla do nabo. A súa época de produción vai de decembro a marzo. Posúen poucas calorías polo que son adecuados para incluír en dietas de adelgazamento. Son fonte de vitamina A que aumenta as defensas, ten efecto antienvellecemento e esencial para ósos, cartilaxes e dentes. Tamén teñen vitamina K que é coagulante do sangue e promove a formación ósea no noso organismo.

Luras fritidas

Plato Primeiro prato

Ingredientes

Racións: 1 persona

15 g Aceite de oliva
150 g Lura
15 g Fariña
0.5 g Sal

Instruccións

Cortamos as luras en toros. Sálganse e rebózanse con fariña para despois fritilas en aceite quente.

Esta forma de cociñar as luras é moi común en España e noutros países como Grecia. Atópanse todo o ano nos mercados, pero a mellor época para o seu consumo é no outono e no inverno. A lura non é axeitada para persoas que teñan o colesterol elevado xa que este molusco posúe cantidades altas de colesterol; tampouco é recomendado en persoas con hipertensión arterial. Posúe proteínas de alto valor biolóxico e é rico en minerais como o fósforo e o sodio, este último non beneficia as persoas con hipertensión arterial. Tamén posúe vitaminas como a B3, a B12, vitamina A e D, pero todas en cantidades baixas.

Caldo galego

Plato Primeiro prato

Ingredientes

Racións: 1 persona

40 g Faba
30 g Chourizo
50 g Grelo
0 g Óso de galiña
0 g Óso espiñazo
1 g Manteiga
20 g Orella de porco
50 g Pataca
1 g Sal

Instruccións

Poñer a cocer as fabas remolladas 12 h coa manteiga, os ósos e a orella. Ao cabo dunha hora e media, retirar os ósos e a carne, engadir as patacas rachadas e os grelos deixando cocer 20 min máis.

É o prato tradicional galego por excelencia, o máis representativo e coñecido. Cociñábase este prato nas casas galegas, día si e día tamén para aproveitar os ingredientes que tiñan máis a man, como eran os grelos, as patacas, o chourizo, as fabas brancas e o touciño. En verán, ao escasear as verduras, engadíaselle feixóns e en outono castañas, polo que se consumía todo o ano.

Caldo pobre

Plato Primeiro prato

Ingredientes

Racións: 1 persona

140 g Grelo
40 g Faba fresca
80 g Pataca
3 g Sal
15 g Touciño

Instruccións

Póñense a cocer as fabas co touciño como única graxa. Cando xa estean case cocidas, bótanselle as patacas cortadas moi miúdas e cando estean tenras, agrégaselles a verdura, que se pode cortar fina ou grosa segundo o gusto, e sálgase. Debe cocer a lume lento, para que as patacas estean case desfeitas.

Este é un dos pratos máis tradicionais da cociña galega. Constituía o sustento principal da alimentación da Galicia rural. Caracterízase por non levar carnes, a iso debe o nome de pobre e ao feito de que se consumía nas casas máis humildes. Tomábase en moitas ocasións no almorzo, na comida e na cea e ao se facer en grandes cantidades duraba varios días. Consumíase en cuncas e era o principal alimento quente do día.

Noticias

Archivos