Noticias

Noticias y actualidad del Grupo Cuevas

Archivos

Cabrito asado

15 Xullo, 2015

Cabrito asado

Cabrito asado

Ingredientes

Racións: 1 persona

  • 10 g Aceite de oliva
  • 5 g Allo
  • 1 g Azafrán
  • 160 g Cabrito
  • 40 g Cebola
  • 40 g Limón
  • 120 g Pataca
  • 1 g Perexil
  • 0.5 g Sal
  • 60 g Viño branco

Instruccións

Prepárase un adobo nun morteiro co zume de limón, o perexil, o azafrán, o viño branco, o allo e un chisco de sal. Esténdese ben untándoo sobre o cabrito e déixase macerar un día enteiro na neveira. Ao día seguinte, dóuranse as cebolas partidas ao medio e engádese o cabrito torado nunha tixola cun chorro de aceite. Pásase o cabrito, o aceite sen as cebolas e o adobo a unha cazola de barro e engádense as patacas novas e métese no forno quente. Cocíñase a lume medio.

Este prato xa se consumía antigamente e hoxe en día. En moitos casos consómese en celebracións moi sinaladas en Galicia. Nas casas campesiñas era tan apreciado que se vendía vivo en lugar de consumilo. A mellor época do ano para o consumo de cabrito considérase que é a principios da primavera, xa que a carne nese momento é máis saborosa. A carne de cabrito considérase magra xa que o seu contido en graxa é baixo, e a súa contribución de calorías non difire moito da carne de porco ou de vacún. Destaca a súa cantidade de ferro que intervén na formación dos glóbulos vermellos e o transporte de osíxeno en sangue, como así tamén na actividade encimática do organismo. Tamén contén fósforo que axuda en casos de osteoporose, mantemento da función celular, axeitado transporte de nutrientes celulares. Axuda, polo tanto, o rendemento físico e intelectual. Destaca tamén o potasio que participa no mecanismo de contracción e relaxación dos músculos.

Cabaciña con gambas á salsa vinagreta de cogomelos

Cabaciña con gambas á salsa vinagreta de cogomelos

Cabaciña con gambas á salsa vinagreta de cogomelos

Ingredientes

Racións: 1 persona

  • 5 g Aceite de oliva
  • 50 g Cabaciña
  • 40 g Gamba
  • 40 g Fariña
  • 40 g Ovo
  • 0.5 g Sal
  • 100 g Cogomelo
  • 40 g Tomate
  • 5 g Vinagre

Instruccións

Primeiro, planamos a cabaciña e cortámola en rodas. Pásanse por fariña e por ovo e fritimos. Colócanse nunha bandexa unha enriba da outra. Frítense as gambas cun pouco de sal e póñense enriba das rodas de perexil. Por outro lado cortamos en anaquiños pequenos os cogomelos e saltéanse, engadíndoas á mestura de vinagre e aceite. Córtanse os tomates en dados e engádense á vinagreta anterior, vertendo logo a mestura enriba das cabaciñas coas gambas.

As cabaciñas teñen poucas graxas polo que o seu contido en calorías é baixo. Conteñen fibra e potasio polo que se recomendan para persoas con hipertensión arterial. Son adecuados para dietas de adelgazamento e tamén son un bo remineralizante para o organismo. As gambas tamén conteñen poucas calorías pero a presenza de colesterol é elevada. Débense consumir con moderación por persoas que padecen gota polo seu contido en purinas. Os cogomelos son fonte de proteínas, e tamén proporciona fibra. Polo seu baixo contido en sodio e pódense consumir por persoas con hipertensión arterial.

Cabaciñas guisadas

Cabaciñas guisadas

Cabaciñas guisadas

Ingredientes

Racións: 1 persona

  • 10 g Aceite de oliva
  • 5 g Allo
  • 60 g Berenxena
  • 166 g Cabaciña
  • 20 g Ovo
  • 80 g Pataca
  • 83 g Pemento verde
  • 80 g Tomate

Instruccións

Refogamos nunha tarteira, por esta orde, a cebola picadiña, os pementos en tiras, os tomates pelados, as cabaciñas e as patacas en tacos pequenos e por último as berenxenas. Botamos o allo e a auga e deixamos cocer. Ao terminar de cocer, retírase a auga e, na mesma tarteira, bótaselle o ovo batido. Adóitase servir con pan fritido.

A cabaciña presenta un contido moi baixo en calorías e graxas. Isto fai que sexa axeitado para persoas que seguen unha dieta de adelgazamento. O seu baixo contido en hidratos de carbono convértena nun alimento ideal para as persoas diabéticas. A súa escasa cantidade de sodio faina moi útil na dieta das persoas hipertensas. A súa cantidade de fibra favorece o tránsito intestinal. A berenxena non presenta un gran valor nutritivo. O elemento maioritario é a auga. É adecuada para dietas de adelgazamento polo seu gran poder de saciedade. O pemento verde contén fibra. Destaca a súa cantidade de vitamina C que é superior mesmo a moitos cítricos. É unha boa fonte de antioxidantes.

Luras á romana

Luras á romana

Luras á romana

Ingredientes

Racións: 1 persona

  • 15 g Aceite de oliva
  • 100 g Lura
  • 10 g Fariña
  • 1 g Sal

Instruccións

Rebózanse os aros de lura en ovo e fariña e frítense nunha tixola con abundante aceite.

É un prato típico da zona do Mediterráneo, moi común en España e tamén en Grecia. A lura posúe poucas calorías (82 cal por cada 100 g) pero unha vez que se elabora á romana supón que o seu contido en calorías aumente considerablemente debido ao rebozado en fariña ou pan relado polo que non é adecuado para persoas cun alto nivel de colesterol. Contén proteínas como a albumina, principal proteína do sangue, vitaminas do complexo B e minerais como o fósforo, que intervén na formación e no mantemento dos ósos e no desenvolvemento dos dentes.

Caldo de castañas

Caldo de castañas

Caldo de castañas

Ingredientes

Racións: 1 persona

  • 5 g Aceite de oliva
  • 5 g Allo
  • 140 g Castaña
  • 50 g Cebola
  • 0.5 g Sal
  • 10 g Touciño
  • 5 g Vinagre

Instruccións

Unha vez que estea eliminada a casca das castañas férvense en auga durante uns minutos e sálganse. Escórrense, elimínase a pel das castañas e córtanse á metade para, posteriormente, introducilas nunha cazola con auga, sal, unha cebola enteira, un dente de allo e un anaco de touciño ou orella de porco. Cócense durante unha hora e media ata que as castañas estean feitas. Despois, engadirase ao caldo un refrito composto por cebola picada, aceite e un chorriño de vinagre. Finalmente, pódese optar por deixar a carne no caldo ou colocala noutro recipiente independente do caldo.

A castaña foi un produto básico na alimentación galega, sobre todo na parte oriental das provincias de Lugo e Ourense, onde eran abundantes as plantacións de castiñeiros. Este caldo consumíase os días fríos de inverno, e era máis habitual nas zonas montañosas cando había neve e era difícil a recolección de verduras. Aproveitando este feito engadíanselle as castañas que se tiñan do outono.